Relaties en de rugzakjes die we allemaal dragen

Het is donderdag, en donderdag is voor mij dé dag om vanuit mijn hart te schrijven. Geen gekke filters, geen mooie praatjes, gewoon eerlijk, rauw en direct over wat me raakt. En vandaag wil ik het hebben over iets wat ik vaak zie gebeuren en waar ik echt niet tegen kan: hoeveel liefde verloren gaat. Niet omdat de liefde er niet meer is, maar omdat die verstrikt raakt in iets anders. Iets wat we allemaal meeslepen: onze rugzak.


Ja, onze rugzak. Want geloof me, je hebt er een. Ik heb er een. Je partner heeft er een. Alleen lijkt niemand dat ding te willen uitpakken. We slepen het liever overal mee naartoe en laten het onbewust onze relatie saboteren. En het pijnlijke? Elke keer dat je je rugzak gebruikt om je gelijk te halen, om jezelf te beschermen, of om je partner een trap na te geven, maak je meer kapot dan je lief is.


Wat zit er in jouw rugzak?


Misschien denk je nu: “Naomi, wtf bedoel je met een rugzak?” Nou, die rugzak is alles wat je in je leven hebt meegemaakt. Je overtuigingen. De dingen die je als kind hebt geleerd. De momenten waarop je je afgewezen voelde, of niet gezien. Het zit er allemaal in.


Denk eens na:

Hoe reageer jij als je partner iets zegt wat je niet bevalt?

Wat triggert je écht, en waarom?

Hoe vaak raak je in een ruzie verstrikt in dingen die helemaal niet over nú gaan, maar over vroeger?


Die rugzak van jou zit bomvol, en als je eerlijk bent, weet je dat je hem in je relatie blijft gebruiken. En weet je wat het ergste is? Je partner doet hetzelfde. Je ziet elkaar niet meer écht, want jullie reageren alleen nog maar op elkaars bagage. En dat is killing.


“Wil je troost, of wil je een oplossing?”


Oké, hier komt een tip die letterlijk 9 van de 10 ruzies kan voorkomen: stel de vraag “Wil je troost, of wil je een oplossing?”


Luister, mannen en vrouwen praten compleet anders. Mannen willen helpen door alles meteen te fixen. Jij gooit je hart op tafel en hij denkt: “Oh, wacht even, dit los ik wel even voor je op.” En jij? Jij denkt: “HALLO, ik wil helemaal geen oplossing. Ik wil gewoon dat je luistert!”


Snap je de miscommunicatie hier? Jij voelt je niet gehoord. Hij voelt zich afgewezen. En boem – daar is de ruzie. Maar als je simpelweg vraagt: “Wil je troost, of wil je een oplossing?” weet je meteen wat de ander nodig heeft. Het klinkt zo simpel, en dat is het ook, maar het werkt. Probeer het maar.


Mannen hebben óók een rugzak


Nu even iets wat ik wil rechtzetten. Ja, ik praat vaak over vrouwen en hun patronen, omdat vrouwen meestal degene zijn die als eerste hulp zoeken. Maar mannen? Die hebben ook een rugzak. Die dragen net zo goed hun shit mee.


Het verschil? Mannen zijn opgegroeid met overtuigingen als: “Je moet sterk zijn. Niet huilen. Alles oplossen.” Dus wat doen ze? Ze stoppen hun bagage diep weg en gaan door alsof er niks aan de hand is. Totdat het ergens in je relatie omhoog komt. Boosheid, terugtrekken, afstand creëren – dat zijn vaak gewoon signalen dat zijn rugzak overloopt.


En weet je wat? Als ik met koppels werk, neem ik de man net zo goed mee. Want een relatie is teamwork. Als jullie allebei bereid zijn om naar jezelf te kijken – en ja, dat betekent ook dat je als man die rugzak moet openmaken – dan ontstaat er pas echte verandering.


Wie wijs je aan?


Laten we het even hebben over een klassieker, want ik gebruik deze zin zo vaak dat het bijna een stopwoord is: “Wie met zijn vinger naar iemand anders wijst, moet beseffen dat er altijd drie vingers naar zichzelf wijzen.”


En ja, ik zeg dit niet zomaar, ik zeg dit omdat het écht zo is. 😉 Hoe vaak wijs jij naar je partner als er iets misgaat? Hoe vaak denk je: “Hij moet veranderen. Hij luistert niet. Hij doet dit verkeerd.” Stop daarmee. Echt, stop.


Want weet je? Je relatie is geen eenmansshow. Het is geen wedstrijd om wie gelijk heeft. Het is samen. Als jij alleen maar bezig bent met wat de ander fout doet, mis je de kans om naar jezelf te kijken. En die kans is er altijd.


Dus de volgende keer dat je partner iets doet wat je irriteert, vraag jezelf eens af: Wat in mij wordt hier geraakt? Waarom raakt dit me zo? Grote kans dat het iets is wat in je rugzak zit.


Het goede nieuws: er is hoop


Als jullie van elkaar houden, maar merken dat jullie steeds in dezelfde shit blijven hangen, wil ik je dit meegeven: het kan anders. Echt waar. Maar het vraagt moed. Het vraagt dat je eerlijk naar jezelf durft te kijken. Het vraagt dat je die rugzak eindelijk eens openmaakt en opruimt.


En dat is waar ik jullie bij kan helpen. In mijn trajecten kijken we niet alleen naar de vrouw, maar soms ook naar de man. Want ik weet uit ervaring: als je beide bereid bent om aan jezelf te werken, kan je relatie veranderen. Dan hoef je niet meer vast te zitten in die patronen. Dan ontstaat er ruimte om elkaar weer écht te zien.


Want laat me dit zeggen: jullie verdienen een relatie waarin je elkaar ziet, zonder die rugzak in de weg. Een relatie waarin je niet constant blijft vallen over oude pijn, maar waarin liefde, begrip en communicatie de basis zijn.


Ready om op te staan?


Ik weet dat dit pittig is. Het is geen quick fix, en het gaat zeker niet vanzelf. Maar als je dit leest en voelt: Ja, Naomi, dit is precies waar we tegenaan lopen, weet dan dat je niet alleen bent. Ik sta klaar om jullie te begeleiden, om die rugzak uit te pakken en eindelijk ruimte te maken voor wie jullie écht zijn, samen.


Dus stop met wachten. Stop met wijzen. Start met kijken. Naar jezelf, naar je patronen, naar elkaar. Want liefde verliezen door je eigen bagage? Dat is echt het grootste zonde van allemaal.
- Naomi