Monogamie bestaat niet. Punt.

Voor de mensen die ooit met mij over dit onderwerp hebben gepraat: je weet bij de eerste vier woorden al wat ik ga zeggen. Monogamie bestaat gewoon niet. Punt. Vind je het irritant dat ik dit zeg? Prima. Wil je boos worden? Ook goed. Maar luister even, want misschien voel je diep van binnen hetzelfde, alleen durf je het niet te zeggen.

Weet je wat het is? We hebben allemaal verhalen in ons hoofd over relaties. Sprookjes die ons zijn verteld, idealen die ons zijn opgelegd. Maar als je even eerlijk bent met jezelf, weet je dat relaties niet zo zwart-wit zijn als ze lijken. Want er zullen áltijd mensen zijn die je hart raken. Mensen waar je een onverklaarbare aantrekkingskracht mee hebt. En nee, dat betekent niet dat je partner tekortschiet of dat je relatie mislukt. Het betekent dat je mens bent.

Weetje, er zijn gewoon mensen waar je die chemie mee voelt, waarvan je denkt: “Waarom voel ik dit? Wat betekent dit?” Het is bijna alsof het universum je even een klap in je gezicht geeft en zegt: “Kijk hiernaar. Leer hiervan.” En weet je wat? Dat mág. Je mag die gevoelens hebben. Sterker nog, je mag die connectie onderzoeken, maar dan moet je relatie wel stevig genoeg zijn om dat aan te kunnen. Want als je hier open over kunt praten met je partner – en echt, ik bedoel ECHT praten, zonder oordeel of schuld – dan kun je erachter komen dat deze persoon niet jouw levenspartner is, maar wel iets in jou losmaakt wat je nodig hebt om te groeien.

En als je dat aangaat, als je het verstand vindt om het echt te onderzoeken, dan kan ik je vertellen: je hebt een vriend(in) voor het leven gevonden. Iemand met wie je zelfs zonder woorden kunt praten, want die begrijpt alles van jou. En weet je wat het mooie is? Juist omdat die connectie zo herkenbaar voelt, kunnen jullie absoluut NIET in hetzelfde huis wonen. Serieus, het zou oorlog worden. Geen twijfel mogelijk.😉😂

Soms zit je in een sleur. Je weet wel, die dagelijkse sleur van elkaar voorbij lopen, van gesprekken die nergens over gaan, van alles wat vanzelfsprekend is geworden. En zo’n moment, zo’n connectie met iemand anders, kan je wakker schudden. Niet om je relatie kapot te maken, maar om er op een andere manier naar te kijken. Om jezelf af te vragen: “Wat mis ik? Waar kunnen we aan werken? Hoe kunnen we dit samen oplossen?”

En laten we eerlijk zijn: er is niks mis met het voelen van liefde of aantrekkingskracht voor iemand anders. Dat betekent niet dat je je partner ineens minder liefhebt. Het betekent gewoon dat je leeft, dat je voelt. Maar waar het om draait, is bewust kiezen. Want ja, je kunt een connectie met iemand anders hebben, maar dat betekent niet dat die persoon jouw levenspartner is. Die persoon kan je misschien niet geven wat je écht nodig hebt in het leven. En als je dat begrijpt, als je dat aan durft te kijken, dan kom je er sterker uit.

En laten we nog even eerlijker zijn: als je het niet aandurft om dit aan te kijken – met jezelf én met je partner – wat denk je dat er dan gaat gebeuren? Juist. Dan ga je het stiekem doen, toch?😉 Dan sluipt het er langzaam in. Dan zit je ineens verstopt in een WhatsApp-gesprek dat je snel wegklikt als je partner binnenkomt, of ligt je telefoon opeens met het scherm naar beneden op tafel. Zonde. Want dat kan je allemaal voorkomen door open te zijn en elkaar de ruimte te geven om mens te zijn.

Misschien denk je nu: “Naomi, jij bent echt knettergek.” Helemaal prima. Of misschien denk je: “Holy shit, ik dacht dat ik de enige was die er zo over dacht!” Beide is oké. Het boeit me werkelijk geen ene reet wat je ervan vindt. Dit is hoe ik denk, en ik sta erachter. Want dit is mijn leven, mijn relatie, en mijn manier van kijken naar wat werkt.

Monogamie, zoals de wereld het ziet, bestaat niet. Het gaat niet om het idee dat je nooit iemand anders ziet staan. Het gaat erom dat je durft te kiezen. Voor je partner. Voor jezelf. Voor eerlijkheid en groei. Want daar zit de echte kracht van een relatie. Niet in het wegstoppen van wat je voelt, maar in het openbreken ervan en samen kijken wat eronder ligt. 

- Naomi