'' Laat deze verhalen jouw eerste stap zijn naar verandering ''
Wat je hier leest, komt recht uit mijn hart. Geen mooie praatjes of perfecte verhalen, maar de rauwe, eerlijke waarheid. Hier deel ik mijn eigen reis – over hoe ik mezelf kwijt was, jarenlang toneel speelde, en uiteindelijk de vrouw werd die ik nu ben.
Deze blogs zijn er voor vrouwen zoals jij. Vrouwen die worstelen met zichzelf, zich vast voelen zitten, en niet weten waar ze moeten beginnen. Laat dit jouw reminder zijn: het is nooit te laat om aan jezelf te werken. Nooit. Jij verdient het om jezelf terug te vinden en het leven te leiden dat echt bij je past.
Wekelijks deel ik nieuwe verhalen. Soms zijn het mijn eigen ervaringen, soms komen ze van gastbloggers die ook hun waarheid delen. Verhalen die je raken, inspireren en misschien net dat duwtje geven om zelf een stap te zetten.
Dus lees, voel, herken, en laat je inspireren. En weet: als jij er klaar voor bent om je eigen masker af te zetten en de vrouw te worden die je diep vanbinnen altijd al was, sta ik voor je klaar. Samen maken we de reis naar jouw kracht en vrijheid.
Liefs,
Naomi
Echte verhalen
Waarom boosheid mijn grootste leraar was
In mijn tiener- en volwassen jaren werd boosheid mijn standaardmodus. Ik was boos op de wereld, boos op mensen die over mijn grenzen gingen, boos op situaties die me tegenwerkten. Maar als ik nu terugkijk, weet ik dat die boosheid eigenlijk helemaal niet ging over de wereld of andere mensen. Het ging over mij.
Mijn onzekerheid brak me, tot ik besloot het anders te doen
Die burn-out was dus geen verrassing, als ik eerlijk ben. Het enige wat ik nog wél voor elkaar kreeg, was doorgaan. Maar toen dat ook niet meer ging, moest ik wel stoppen. Alles voelde als een puinhoop. Mijn relatie zat in een diep dal, mijn kinderen waren compleet uit balans, en ik voelde me machteloos. Alles in me schreeuwde: hoe fix ik dit? Spoiler: het antwoord zat niet in “meer mijn best doen”.
De drie grote liefdes in je leven - deel I
De eerste liefde leert je wat liefhebben is. De tweede breekt je, keihard, zodat je de lessen ziet die je nodig hebt. En de derde? Die brengt je rust, veiligheid en écht thuis zijn... maar alleen als je jezelf écht kent
Hoe je bij die derde liefde komt - deel II
Je hebt de eerste blog gelezen over de drie liefdes in je leven, en misschien zit je nu wel middenin de chaos van de tweede liefde – de spiegel die je confronteert met jezelf. Of misschien zit je vast in de herinnering aan die eerste grote soulmate-liefde, en vraag je je af waarom het nooit is gelukt. Hoe dan ook, als je hier bent, is er één vraag die je waarschijnlijk blijft achtervolgen: Hoe kom ik bij die derde liefde? Hoe kom ik bij die thuiskomst, dat kalme, veilige gevoel waarvan ik weet dat het ergens op me wacht?
Soms komt iemand terug in je leven...
niet om te blijven, maar om je te laten zien waarom het nooit had kunnen werken.
Hij was mijn veilige haven. Toen ik besloot mijn huwelijk te beëindigen, kwam hij weer in beeld. Niet omdat ik hem zocht, maar omdat het bijna vanzelfsprekend voelde. We hadden een verleden samen. Een goed verleden. Geen drama, geen ruzie, geen verwijten. Het was gewoon het verkeerde moment geweest, en nu, jaren later, leek dat moment ineens weer te kloppen. Of toch niet...
Hechtingsstijlen
Relaties. We willen allemaal liefde en verbinding, maar het lijkt soms alsof juist dát het lastigste is. Waarom? Omdat we vaak vastzitten in patronen die we niet eens doorhebben. Je wilt verbinding, maar zodra iemand dichtbij komt, voel je paniek. Of misschien hou je mensen juist op afstand, terwijl je tegelijkertijd hoopt dat ze dichterbij komen.
Als dit herkenbaar klinkt, dan wil ik dat je weet: je bent niet de enige, en het ligt niet aan jou.
Relaties en de rugzakjes die we meedragen
Die rugzak van jou zit bomvol, en als je eerlijk bent, weet je dat je hem in je relatie blijft gebruiken. En weet je wat het ergste is? Je partner doet hetzelfde. Je ziet elkaar niet meer écht, want jullie reageren alleen nog maar op elkaars bagage. En dat is killing.
Monogamie bestaat niet. Punt.
Voor de mensen die ooit met mij over dit onderwerp hebben gepraat: je weet bij de eerste vier woorden al wat ik ga zeggen. Monogamie bestaat gewoon niet. Punt. Vind je het irritant dat ik dit zeg? Prima. Wil je boos worden? Ook goed. Maar luister even, want misschien voel je diep van binnen hetzelfde, alleen durf je het niet te zeggen.
